Hoe de Marokkaanse Zakiya Jezus vond

Zakiya groeide op in een moslimgezin. Zij heeft Jezus ontmoet en hem als Heer van haar leven aangenomen maar dat ging niet zonder slag of stoot. Want, zo vertelde haar familie haar ook, je bent nu eenmaal als moslim geboren…

In wat voor gezin ben je opgegroeid?

Ik ben in Nederland geboren en opgegroeid, met vier broertjes en een zus. Mijn gezin was een liberaal Marokkaans gezin; de islam stond wel centraal maar in vergelijking met wat ik nu hoor van Marokkaanse gezinnen, was het toen veel minder streng. Ik ging naar de school in onze wijk en dat was een katholieke school. Deze school was best veel betrokken bij de kerk dus met Pasen en kerst bezochten we de dienst en deden we mee met uitvoeringen. Ik moest wel jarenlang op de vrije woensdagmiddag naar een islamitische school. We kregen Arabische les, grammatica en lezen, zodat we de cultuur leerden en boeken konden lezen.

Leerde je bij de Arabische les ook over de Koran?

Nee, maar op zaterdag en zondag gingen we naar de moskee. Daar leerden we om de Koran te reciteren, maar uitleg was er niet. We leerden Koranverzen uit ons hoofd en zeiden die dan op. Je bleef verzen toevoegen en herhalen wat je uit je hoofd had geleerd. We schreven de verzen ook op. Toen ik een jaar of twaalf was, stopten de Koranlessen voor mij. 

Hoe keek je familie aan tegen christenen en de kerk?

Ik had op de basisschool Nederlandse vriendinnen maar ik kon niet alles doen wat zij deden, zoals zomaar afspreken en buiten spelen. Alles wat niet islamitisch was, was niet goed en dat ging naar de hel toe. Verder werd er niet op in gegaan. Ik was met vriendinnetjes aan het spelen en dan dacht ik: ‘hoe kan het dat zij naar de hel gaan?’ Soms kwam hun moeder vragen of ik zin had in wat lekkers. Ze waren vriendelijk voor mij. Ik werd telkens heen en weer geslingerd tussen twee werelden. Zelf nam ik nooit iemand mee naar huis. Over de kerk werd thuis niet veel gezegd toen we nog klein waren. We gingen wel eens naar de kerk en de pastoor kwam op bezoek als er iets aan de hand was; ik herinner mij dat hij op bezoek kwam omdat we er een broertje bij kregen. Daardoor kreeg ik geen hoogte van wat ik moest denken. Uiteindelijk zag mijn familie de mensen om ons heen niet zozeer als ‘christenen’ – ze waren vaak ook niet belijdend in hun geloof – maar als heidenen.

Hoe kwam het dat je interesse kreeg in de Here Jezus?

Toen ik op mijn drieëntwintigste trouwde en naar Amerika verhuisde, ging ik in een verpleeghuis werken. Daar had ik het eerste contact met mensen die echt over Jezus vertelden. Toen hoorde ik veel maar ik dacht nog steeds: ‘dat is voor hen’. Er waren mensen die terminaal ziek waren en die er zo naar verlangden om naar Jezus toe te gaan. Ik dacht: ‘waar hebben ze het over?’ In de islam is ook een nadruk op het hiernamaals maar deze mensen vertelden me ook over een hemel. Ik werd nieuwsgierig.

Op een dag nodigde een vriendin mij uit om mee te gaan naar de kerk. Ik heb toen een bijbel gekregen. Ik hou van lezen dus ik nam de bijbel mee en begon vanaf het begin te lezen. Het begin vond ik mooi, hoe alles geschapen werd door God. Toen herinnerde ik mij dat iemand het Nieuwe Testament had genoemd en ben ik in Johannes gaan lezen. De eerste keer dat het me echt raakte, was toen ik las: “In het begin was het Woord.” Ik probeerde het te begrijpen en ik dacht: ‘maar dat is God!’

Ik las verder en er stond dat Jezus zei dat Hij Zichzelf zal openbaren aan een ieder die naar hem vraagt. Ik zat thuis op mijn bed en vroeg: ‘Jezus, wie bent U eigenlijk? Laat Uzelf dan zien. Ik hoor zoveel over U. Laat het me duidelijk zien, laat me niet raden.’ Ik wist in mijn hart dat Hij alles van mij wist, ook dat ik moslim was. Ik geloofde toen nog niet dat ik iets anders kon kiezen.

Een week of drie later was ik aan het werk in mijn bijbaan bij een restaurant. Er kwam een vrouw naar me toe en ze gaf mij een papier waarop geschreven stond ‘Psalm 91’. Ik was druk dus ik stopte het gedachteloos in mijn schort, maar dacht even later: ‘wie was dat eigenlijk?’ Ik ging direct terug maar ik kon haar niet meer vinden. Na mijn werk ging ik naar een grote supermarkt. Ik parkeerde wat verder weg want ik wilde een stukje lopen. Bij de ingang stond iemand te zwaaien met een vel papier, en voor ik het wist stond die persoon voor me en gaf me een papier. Hij sprak niet. Ik keek op het papier en ik zie ‘Jezus’ staan. Ik pak het papier aan en kijk op, maar de man is alweer weg. Toen herinnerde ik me wat ik had gevraagd en ik dacht: ‘dit is het antwoord! Het zal toch niet waar zijn! Wat staat er toch in die Bijbel?’ Ik ging terug naar huis en las in de Bijbel dat je soms zonder dat je het weet engelen te gast kunt hebben.

Wat gebeurde er na deze bijzondere ervaringen?

Ik heb er destijds eigenlijk niet veel mee gedaan. Ik had geen christenen om me heen en mijn man met wie ik destijds getrouwd was, was op jonge leeftijd moslim geworden. Ik vertelde hem over mijn ervaringen. Mijn man was teleurgesteld, hij heeft mijn familie gebeld om te vertellen dat ik met de Bijbel bezig was. Het heeft mij natuurlijk nooit losgelaten, ik wist dat het echt was. Ik ben op een gegeven moment teruggekomen naar Nederland.

Hoeveel jaren later kwam je terug naar Nederland?

Ik heb tien jaar in Amerika gewoond. Ik kwam terug en had een bijbel meegenomen en ander christelijk lectuur, maar die heeft mijn broertje weggegooid. Ik kwam alleen met mijn dochter terug en ben bij mijn ouders gaan wonen. Het was een moeilijke tijd voor mij. Mijn leven stond de eerste paar jaren op zijn kop. Ik zag het niet meer zitten. Ik was onafhankelijker geworden maar accepteerde toch weer de regels van mijn ouders toen ik bij hen thuis kwam wonen. Er was geen gesprek mogelijk en ik verviel weer in het oude patroon. Na een paar maanden kon ik weer zelfstandig gaan wonen, samen met mijn dochter, en kon ik het bijbel lezen weer oppakken.

Ik kwam in contact met iemand op mijn werk en zij nodigde me uit naar een evangelische kerk. Ik ontmoette daar iemand die ook vroeger moslim was geweest en christen was geworden. Ook hoorde ik via een gebedslijn over de website van Evangelie & Moslims. Daar las ik veel getuigenissen van andere moslims die christen zijn geworden. Zo ontdekte ik dat ik niet de enige was.

Wat vond je familie ervan dat je naar de kerk ging?

Zij zeiden: ‘je bent geboren als moslim, het kan niet anders.’ Ik was nog zoekende en werd zo moe van die strijd. Ik dacht: ‘waarom maak ik het zo lastig voor mezelf en voor mijn dochter? Weet je wat, ik ga terug naar de islam’. Dus dat heb ik gedaan. Maar ik had een enorme leegte van binnen. Met Jezus was dat heel anders.

Je wist dus eigenlijk al wel hoe het was om bij Jezus te zijn?

Ja, ik heb in Amerika ook de Heilige Geest ervaren. Ik was op een dag in de auto aan het rijden en het was net alsof er iets over me heen viel, en ik wist: dit is van Jezus! Ik voelde een enorme blijdschap. Terwijl ik toen eigenlijk nog helemaal niet wist wie Hij was. 

Je overwoog weer terugkeren naar de islam. Wat gebeurde er?

Ik was een islamitisch gebed aan het bidden en ik ging op mijn knieën. Ineens dacht ik: ‘wat doe ik toch? Ik doe alsof er niks is gebeurd, of het niet waar is, of Jezus niet bestaat.’ Je kunt maar een korte tijd doen alsof het niet waar is, maar dat hou je niet vol. Het knaagde aan mijn geweten. Ik stond op midden in dat gebed en ik zei: ‘Oh Heer Jezus! Sorry! Wat doe ik nu!’ Ik vond het zo erg dat ik iets verloochende; ik had spijt en wilde bij de Heer Jezus terugkomen. De relatie was verbroken. Toen ben ik teruggegaan naar God, begon de Bijbel weer te lezen en ging weer naar de kerk.

Toen je verder ging als christen, wat was toen de reactie in jouw familie?

Ik heb veel familie in de omgeving wonen. Ik voelde me bedreigd, was bang dat me iets zou worden aangedaan, ook omdat ik erover had gelezen dat je vervolgd kunt worden als christen. Ik heb aangegeven voorlopig even niet naar de kerk te komen. Mijn vriendin zei: ‘we begrijpen het, we gaan bidden voor je familie dat ze rust krijgen in hun hart’. Na drie maanden ging ik op een zondagavond weer naar de dienst. Ik ben toen naar voren gegaan, naar het altaar, en ik bad: ‘Heer, waarom maakt U het zo lastig? Ik wil over U kunnen spreken.’ Mijn hele leven stond op zijn kop. Hoelang moest ik dit nog volhouden? Na die dienst ging ik naar mijn ouders en zei ik tegen mijn moeder: ‘ik ben naar de kerk geweest’. Mijn moeder werd boos maar ik bleef rustig. Mijn vader zei: ‘wil je Jezus? Die kun je ook in de Koran vinden.’ Ik zei: ‘Pap, vertel mij eens over die Jezus in de Koran, dan vertel ik over Jezus die ik heb ontmoet.’ Ik vertelde dat Jezus het Woord van God is. Zo kreeg ik een goed gesprek met mijn vader en kon mijn getuigenis vertellen. Ik vertelde hem dat Jezus de weg en de waarheid en het leven is. Mijn vader was intens aan het luisteren en ik dacht: ‘de kerk heeft gebeden!’ Daarna heeft mijn familie me de ruimte gegeven. Ze zien dat ik serieus bezig ben. In die tijd leerde ik veel andere bekeerlingen kennen. Ik heb veel geleerd over de Bijbel en ook over de Koran. Daardoor kan ik nu beter gesprekken voeren en antwoorden geven aan mijn familie en anderen. Eerst dacht ik altijd: ‘oooh daar beginnen ze weer, daar vragen ze weer!’ Maar nu zeg ik: ‘jongens, vraag maar!’ want dan blijft het leven!

Toen je echt de islam de rug had toegekeerd, ben je toen ook gedoopt?

In 2019 heb ik me laten dopen. Met mijn doop was mijn keuze voor Jezus compleet. Na mijn doop was mijn angst weg en ik durfde daarna vrijmoedig over Jezus te praten. Ik heb ook veel kunnen getuigen naar mijn moeder toe in een tijd dat ze veel vragen had.

Hoe heb je ontdekt dat er samenkomsten zijn voor Marokkaanse christenen?

Op het internet vond ik die informatie. De eerste keer dat ik kwam sprak een Marokkaanse voorganger uit Haarlem. Dat vond ik bijzonder. Hij vertelde zijn getuigenis op een bijeenkomst in Utrecht. Af en toe komen we naar de samenkomsten van Het Marokkaanse Gezin.* Het is ver weg voor ons maar ik vind het fijn om hier te zijn; de samenkomst en de gesprekken zijn voor mij bemoedigend. Mijn kerk is mijn familie, maar deze familie heeft zowel een Marokkaanse als ook een moslimachtergrond en dat voelt nog dichterbij.

Wat is het grootste verschil tussen je leven vroeger en je leven met Jezus?

De leegte die er was, is nu vol. Ik ervaar kracht en blijdschap. Hij geeft me hoop. Wat eruit springt is de rust en zekerheid die Hij geeft.

* Het Marokkaanse Gezin is een maandelijkse bijeenkomst georganiseerd door Evangelie & Moslims voor Marokkaanse christenen in Nederland.

Dit artikel verscheen in ons kwartaalblad Orientatie (nummer 154, maart 2024)

Lees meer artikelen uit Oriëntatie online en/of meld u aan om het blad 4x per jaar gratis thuis te ontvangen.