Uitleggen of uitleven?

“Wij kunnen niet nalaten te spreken over wat we gezien en gehoord hebben.” (Handelingen 4:20)

De betekenis van het Pinksterfeest is niet zo makkelijk uit te leggen aan anderen. Misschien moeten we dat ook niet te veel proberen. Als het goed is merken anderen wél de gevolgen ervan: dat de Geest van God ons zo vol maakt van Christus, dat we niet over Hem kunnen zwijgen.

Een paar jaar gelden zag ik een YouTube-filmpje voorbijkomen waarin een predikant aan moslims waarmee ze als kerk contact hadden, probeerde uit te leggen wat het Pinksterfeest betekende. Iemand vertaalde het voor hem in het Arabisch, maar het bleef een erg ingewikkeld verhaal over hoe God op een onzichtbare manier in gelovigen werkt en wat voor gaven Hij dan geeft.

Bij het zoeken van liederen voor een Pinksterdienst valt me ieder jaar weer op hoe in veel liederenbundels de Pinksterliederen vooral gaan over de versterking van het geloof. Over troost en nieuwe kracht voor de christelijke gemeente om het vol te houden tot de dag dat Christus terugkomt. In de brieven van Paulus komt dat element van het werk van de Heilige Geest regelmatig terug en ook in Johannes 14-16 vinden we die elementen. In Johannes 14-16 en bij het Pinksterfeest in Handelingen 2 treedt echter iets anders meer op de voorgrond. Daar gaat het er in de eerste plaats om dat het getuigenis van Christus doorbreekt in de wereld. Dat de leerlingen van Jezus vol zijn van Hem en vrijmoedig getuigen naar anderen. Dat de Heilige Geest in antwoord op het gebed ook in het leven van anderen werkt en hun ogen opent voor wat Jezus gedaan heeft.

Bij het Pinksterfeest gaat het er lijkt me niet om dat we anderen uitleggen hoe de Heilige Geest precies werkt, maar dat we ons zelf gehoorzaam in beweging laten zetten als getuigen van Christus. Je kunt als kerk moeilijk Pinksteren vieren door alleen maar binnen de veilige muren van de kerk of het conferentieterrein te blijven. Als het goed is ervaren anderen de gevolgen ervan: dat de Geest van God ons zo vol maakt van Christus, dat we niet over Hem kunnen zwijgen.

Vol zijn van Christus kunnen we elkaar als christenen niet aanpraten. Het is een geschenk van Gods Geest. Het is wel zo dat God dat geschenk vaak geeft als we bereid zijn de weg te gaan die Hij voor ons opent. Regelmatig zijn er moslims met wie wij vanuit Evangelie & Moslims contact hebben die heel graag het evangelie willen leren kennen, maar kost het ons veel moeite om voorgangers of kerkenraden in hun omgeving te vinden die tijd willen vrijmaken om aandacht te geven aan mensen die nota bene op hen zitten te wachten. Dat is niet alleen buitengewoon teleurstellend voor deze moslims, maar daarmee onthouden deze kerken zichzelf ook een zegen die God hen wil geven. Waar Gods Geest over de grenzen van culturen en religies mensen de ogen opent voor wat Jezus gedaan heeft, blijkt immers de kracht van het evangelie.

Pinksteren vraagt meer om uitleven dan om uitleggen. Daar waar we mensen opzoeken en met hen spreken over wie Jezus is en wat Hij heeft gedaan, wil God ook aan ons laten zien wie Hij is.

Cees Rentier – predikant-directeur