Ik dacht dat ik de enige was…

Noer komt uit Marokko. Een jonge vrouw die Jezus leerde kennen. Haar leven is er compleet door veranderd. Ze heeft onlangs een conferentie meegemaakt en we vragen haar hoe ze dat heeft beleefd.

“Ik wist niet dat het weekend zo mooi zou zijn. Hier voelde ik mij thuis. Ik voelde mij echt opgenomen in één grote familie. Toen iemand van de organisatie mij een paar dagen ervoor vroeg om ook te komen, zei ik tegen hem ‘ik ga niet, echt niet’. Hij drong erg aan ‘Noer, je moet komen’ en zijn vrouw zei ‘als jij niet gaat, ga ik ook niet!’. Daar zou ik mij dan erg schuldig over voelen, dus ik besloot toch maar te gaan. Ik heb er geen spijt van gekregen.

Vóór de conferentie dacht ik dat ik de enige Marokkaanse vrouw was die christen was geworden. Nu weet ik dat er meer zijn. Ik heb me vaak afgevraagd of ik er wel goed aan gedaan heb om christen te worden. Dan begon ik te twijfelen. Ook na de doop nog. Ik merkte dat anderen, die al langer christen zijn, daar ook veel mee geworsteld hebben. Het bemoedigt je dan als je merkt dat je daarin niet de enige bent.

Ik merk dat deze mensen door hun geloof anders leven. Jezus heeft hen veranderd. Het is zo belangrijk dat je elkaar kunt vertrouwen. Ik had er in het begin erg veel moeite mee om mensen te vertrouwen. In de wereld waar ik uit kom, is veel geroddel. Ik kon niemand vertrouwen, ook al zei men voortdurend ‘ik zweer je’. Ik weet dat, nu ik christen ben, er achter mijn rug om slecht over mij wordt gesproken.

Het mooiste van de conferentie vond ik dan ook de omgang met elkaar, de houding van de mensen, hoe men elkaar vertrouwt en samenwerkt. Ik vond alles fijn. Ook de muziek en de taraniem (liederen) die we zongen. En de getuigenissen die sommigen gaven. Weet je wat ik zo bijzonder vond? Dat ze zeiden ‘Ik heb verkeerde dingen gedaan’. Dat was ik niet gewend. In de wereld waarin ik opgroeide zei men dat nooit. Want dan zal men je afwijzen. Ik heb ook veel fout gedaan, maar dat bewaarde ik voor mijzelf, want anders zou men het contact met mij stoppen… Maar nu heb ik ontdekt dat Jezus voor mijn zonden heeft betaald. Vroeger was ik altijd onzeker of God wel of niet van mij houdt. Nu weet ik ‘God houdt van mij’, ook al heb ik heel veel zonden gedaan.

Wat mij het meest aanspreekt in het christelijke geloof is de liefde. De liefde van God, maar ook de liefde van hen die Hem kennen. Toen ik voor de eerste keer een kerkdienst meemaakte, hoorde ik hoe er voor mensen gebeden werd, ook voor moslims. Daar zat ik in de kerk, toen nog met mijn hoofddoek om, en er werd gebeden voor mijn volk. En steeds weer hoorde ik in de kerk dat men bad voor andere mensen zoals in Syrië en Lybië voor wie het leven zo moeilijk is. Dat heeft mij verbaasd. Christenen bidden voor vreemden, zelfs vijanden. Als mensen fouten maken, vergeven ze die; haat beantwoorden ze met liefde. Die liefde komt echt van God.”