De vraag is niet zo duidelijk als het lijkt. Al voordat de islam bestond, gebruikten Arabisch sprekende joden en christenen het woord Allah. Dat is eenvoudig het Arabische woord voor God, zoals je dat ook in een Arabische Bijbel vindt. Voor het woord Allah geldt hetzelfde als voor het woord Isa in de Koran. Wat de Koran over Isa vertelt is niet hetzelfde als wat het Nieuwe Testament over Jezus vertelt. We schieten er weinig mee op door te zeggen dat het om twee verschillende personen gaat, want het is duidelijk dat met Isa wel Jezus bedoeld wordt. De claim van de islam is dat de Koran beter zou weergeven wie God is en wie Jezus is dan het Nieuwe Testament. Die claim is historisch onredelijk, want de Koran ontstaat vele eeuwen na de verschijning van Jezus. Christenen nodigen moslims uit om te ontdekken dat God werkelijk is zoals Jezus heeft laten zien en zoals het Nieuwe Testament over Hem getuigt.

Meestal wordt er met de vraag of Allah dezelfde als God is bedoeld of er een belangrijk verschil is tussen wat de islam leert over God en wat de Bijbel daarover leert. Dat is inderdaad zo. Moslims erkennen dat er één Schepper is van hemel en aarde, maar niet dat Hij zondige mensen zo liefheeft dat Hij tenslotte zelf naar de aarde komt (in de geboorte van Jezus bij de maagd Maria) en hun zonde en schuld wegdraagt (aan het kruis van Golgotha). Ook geloven ze niet dat Hij in de persoon van de Heilige Geest op een vertrouwelijke wijze in ons leven kan komen wonen, waardoor we Hem mogen aanspreken met Abba, Vader. De islam ontkent de kruisiging van Jezus en ontkent dat God de eenheid is van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. De meeste moslims stellen dat de Bijbel vervalst is en stellen dat de Koran ons beter duideljik maakt wie God is. De Koran geeft een heel andere boodschap over wie God zou zijn.

Met name de laatste jaren wordt er door sommigen gesteld dat het woord Allah terug te leiden zou zijn tot de maangod Hoebal en dat de islam niet meer dan een vorm van paganisme, maar die argumentatie schiet op 2 punten tekort:

1. Filologisch is het uiterst onwaarschijnlijk dat het woord Allah uit die verering ontstaan zou zijn of daartoe beperkt zou zijn. De verwantschap aan het oudere Hebreeuwse El en Elohim geeft duidelijk aan dat het begrip zeer oud is en door vrijwel alle religies in die regio gebruikt werd. Ook joden en christenen gebruikten het woord Allah in hun geschriften. Begrippen als het Hebreeuwse El/Elohiem en het Griekse Theos zijn gebruikt door allerlei afgodendiensten. Hoe fout die ook zijn, er is bijna altijd nog iets overgebleven van het besef van de ene God van hemel en aarde die Adam en Eva van nabij gekend hebben. De heilige Schrift (de BIjbel) pakt deze begrippen onbekommerd op en geeft die een unieke betekenis. Alleen zo kennen en dienen we God. In dat spoor wordt in de Arabische Bijbel voor El/Elohiem/Theos het woord Allah gebruikt. Allah leer je slechts op één manier kennen: door Jezus Christus van wie de Bijbel getuigt.

2. Er wordt door niemand getwijfeld aan het feit dat Mohammed als verre nakomeling van Abraham opgroeide met afgodendienst. Duidelijk is echter ook dat hij aangesproken werd door het geloof van joden en christenen en de bestaande afgodendienst begon te bekritiseren. Rond de hidjra verschuift de focus van Mohammed van zijn conflict met de Qoeraish en hun afgodendienst naar zijn conflict met joden en christenen en ontstaat het verwijt dat jodendom en christendom afgedwaald zouden zijn en door de islam vervangen worden. Vooral na de dood van Mohammed heeft de islam zich ontwikkeld als in zijn kern een anti-christelijke religie (met als spits dat Jezus geen God is, met als karikatuur dat de Bijbel zou zeggen dat Jezus een seksuele afstammeling is van een Vadergod en Maria als moedergod, en dat het kruis niet nodig is). Er zijn elementen in de islam te vinden die teruggaan op de afgodendienst waarin Mohammed opgroeide, maar de spits is een reactie op de Bijbelse boodschap. De islam claimt dat joden en christenen de heilsgeschiedenis vervalst hebben en dat de islam de geschiedenis van God met mensen juist weergeeft. De eeuwen door heeft de islam daarvoor gebruik gemaakt van sektarische bewegingen binnen het christendom die de christelijke belijdenis weerspreken. Voor die claim moeten we niet vluchten door te reageren dat moslims het over een andere God hebben. We moeten vragen om de historische overtuigende argumenten voor die claim dat de islam na vijf eeuwen het beter zou weten dan de Bijbel en die argumenten zijn er niet. We moeten moslims helpen God werkelijk te leren kennen door het getuigenis van de Bijbel aan hen door te geven.

Een christen hoeft zich bij het kopen van eten niet af te vragen of een product halal is of niet. Dat is iets waar alleen moslims die zich aan de islamitische wetten houden, zich druk over maken. Alles uit Gods schepping mogen we dankbaar gebruiken zolang we onze gezondheid er niet mee schaden. Halal is een Arabisch woord en betekent 'toegestaan'. Er wordt mee bedoeld dat iets wat je doet of iets wat je eet of drinkt toegestaan is volgens de islamitische wetten. Niet alle moslims hebben dezelfde regels en regels veranderen ook met de tijd. Een speciaal teken of het woord halal op ene product is iets van de laatste jaren. Vroeger waren moslims tevreden als er geen (sporen van) varkensvet of alcohol in het eten zat. Tegenwoordig wil men een halalverklaring bij allerlei producten en let men ook op E-nummers die wijzen op gebruik van varkensvlees.

Over halalproducten wordt de naam van Allah afgeroepen. Maakt dat verschil?

Wanneer vrome moslims zelf slachten, spreekt iemand een bepaalde formule uit: de “bismillah” -In de naam van God de Barmhartige, de Genadevolle- en de “takbier” - God is groter. Dit soort spreuken worden door strikte moslims talloze malen per dag uitgesproken bij de meest uiteenlopende handelingen, zoals het bezoek aan de WC. Als de monteur van je auto een moslim is, heeft hij het misschien ook over de reparatie uitgesproken. De leer schrijft namelijk voor dat je het moet uitspreken bij alles wat je begint te doen. Die handeling is geen offerritueel. Het is pas van de laatste jaren dat moslims er een punt van maken dat degene die het eten nuttigt alleen vlees mag eten als de slager dit heeft gezegd. Vroeger ging het meer om de verantwoordelijkheid van degenen die het voedsel bereidden.

En bij het jaarlijkse Offerfeest? Meestal is er met dit vlees niets anders gebeurd dan anders bij een islamitische slager gebeurt. Alleen heeft het nu als extra betekenis dat de moslim die het laat slachten daar een goede daad mee verricht waarvan hij/zij verwacht dat God die beloont. Wordt je tijdens het offerfeest door moslims uitgenodigd mee te eten, dan is het in navolging van wat Paulus in 1 Korinthe 8 en 10 schrijft geen bezwaar om mee te eten. Je dankt God voor je eten in de naam van Jezus en gebruikt de gelegenheid om over het offer van Christus te spreken. De meeste moslims die christen zijn geworden maken geen bezwaar tegen het gebruik van vlees van een islamitische slager. Tegelijk is het wel begrijpelijk dat sommige bekeerlingen liever afstand nemen van vlees dat speciaal voor het Offerfeest is bedoeld. Van islamitische rituelen gaat voor sommigen nog steeds een grote geestelijke druk uit.

De opkomst van halalproducten in de supermarkt neemt toe. Een bewijs van islamisering?

We moeten er als samenleving voor waken dat moslims steeds meer eisen gaan stellen in algemene instellingen, alsof niet-moslims zich ook als moslim moeten gaan gedragen. Het is redelijk dat er in zorginstellingen en openbare instellingen ook eten wordt aangeboden waar geen varkensvlees of alcohol in zit. Maar aan de eis dat het halalproducten zouden moeten zijn, hoeven we niet meewerken. We dienen moslims er niet mee om hen te helpen hun leven steeds wettischer en onzekerder te laten worden. In plaats daarvan mogen we hen steeds weer wijzen op de zekerheid die het offer van Christus brengt.