Kerst voor Hatice

Kerst betekent voor mij ‘de geboorte van het Licht’ in een duistere wereld. Ik zie er dan ook echt naar uit om deze dag samen met anderen te vieren. Dat vind ik belangrijk omdat ik dit ook als moslim gewend was.

Wat keken we er als gezin toch naar uit! Het Offerfeest en het Suikerfeest… We gingen altijd een paar dagen voordat het feest zou beginnen, naar het centrum om nieuwe kleren te kopen. We kregen dan allemaal iets nieuws, want hoe mooi was het dat we samen deze feesten konden vieren! We gingen bij anderen op bezoek en wij kregen zelf ook veel bezoek. Overal kregen we lekkere hapjes en wij mochten als kinderen en jongeren de hand kussen van de ouderen en kregen dan wat zakgeld.

Toen ik de Islam had verlaten, kon ik niet langer meedoen met de feesten die bij de Islam horen. Het deed mij stiekem best wel pijn. Mijn ouders verwachtten dat ik hun hand zou kussen en ‘bayramın mübarek olsun’ zou zeggen… maar ik moest duidelijk maken dat ik bij Jezus hoor en dat dit voor mij verleden tijd was.

Als christen was ik in eerste instantie helemaal niet benieuwd of er ook feestdagen waren die bij het ‘christelijk geloof’ horen. Totdat ik steeds meer mensen leerde kennen en ik met Kerst uitgenodigd werd door Harriet. Ik had een nieuwe geestelijke familie en wat hebben we het gezellig gehad met elkaar. Samen met andere bekeerlingen gingen we gourmetten, zingen voor God, Bijbelquiz doen en samen bidden. God stond centraal, juist ook op zo’n feestdag. Eigenlijk is dat nu een soort traditie geworden bij ons. Als Turkstalige bekeerlingen komen we elk jaar met Kerst bij Harriet en samen vieren we feest, feest omdat Jezus is geboren!