Ons huis is Gods huis

Rob en Iman zijn al wat op leeftijd maar nog vol vuur. In hun bescheiden huurwoning vangen ze voortdurend mensen op om tot rust en dichter bij God te komen. In een grote regio rond Assen helpen ze asielzoekers en statushouders die in nood zitten. ‘Tot de dag dat Jezus terugkomt willen we met God werken en Hij voorziet in alles wat we nodig hebben.’ 

Zodra ik binnenkom begint Iman meteen te vertellen. ’29 jaar geleden kwam ik als asielzoeker naar Nederland. Met mijn drie kinderen kreeg ik na het AZC een huurwoning in het kleine plaatsje Rolde. Ik kwam uit een grote stad in Irak en dacht: hier is niks en niemand spreekt mijn taal. Ik werd depressief en wilde dood. Ik rookte zoveel ik kon en deed alles om mijn leven zo kort mogelijk te laten duren. Ik was wel christelijk opgevoed, maar ik kende God niet. Er woonde een Sri Lankaanse vrouw in mijn straat die naar mij toekwam. Ze was christen en sprak Arabisch omdat ze in Dubai had gewerkt. Ze wist van mijn depressie en zei: ’Jij wilt dood, maar God houdt van jou, ik zal voor jou bidden.’ Ze bad intens en lang voor mij en ik voelde dat er wat veranderde. Vanaf dat moment kon ik niet meer roken. Ze zei tegen me: ‘Je zult evangelist worden.’ Ik dacht: Ik, dat is toch niet mogelijk? Drie jaar lang kwam ze bij mij. Elke dag lazen we in de Bijbel en baden we. Zo kwam ik tot geloof en werd ik bevrijd van mijn depressie. Ik werd lid van de Baptistengemeente De Ark in Assen.’

Ik bad God om een man

‘Pastor Johanna Martin van de Arabische organisatie Achsan al Karma nam me mee naar AZC’s en leerde mij om te evangeliseren. Ik voelde me als vrouw echter onzeker en niet altijd veilig om alleen naar een AZC te gaan en met moslims over het evangelie te spreken. Ik bad God om een man die met mij mee kon gaan en God bracht acht jaar geleden Rob op mijn weg. Dat bracht nog veel meer mogelijkheden voor evangelisatie. Rob is namelijk heel handig en verbouwde ons huurhuis. Op zolder staan nu 4 bedden zodat we mensen kunnen opvangen. Bijna elk jaar hebben we meerdere mensen in huis die hier voor kortere of langere tijd wonen. Mensen met moslimachtergrond die op zoek zijn of al christen zijn geworden en een tijdje rust en veiligheid nodig hebben omdat ze het moeilijk hebben.’

Rob: ‘Mijn vader was Joods, mijn moeder christelijk, maar ik werd zonder kerk of geloof opgevoed. In de tweede klas van de basisschool vertelde de godsdienstleraar een verhaal over een roodborstje. Dat verhaal verwees naar het bloed van de Here Jezus. Het maakte diepe indruk op me. Ik vond het later op internet en het is ook in het Arabisch vertaald. Ik kwam rond mijn vijftigste in een diepe crisis en raakte mijn gezin kwijt. In de periode daarna heb ik veel geleerd over God en over mijzelf, waardoor ik nu ook meer kan betekenen voor andere mensen. Nog voordat ik trouwde met Iman stonden we al samen in Assen op straat om te evangeliseren. Toen we trouwden zeiden we tegen elkaar: We gaan niet zelf achter mensen aan, we bidden dat God ons mensen schenkt en ze op onze weg brengt. Hen willen we helpen en voor hen willen we ons huis beschikbaar stellen.’

Stuur mensen naar ons

Iman: ‘Als God een plan heeft, dan gaat Hij door en geeft Hij alles wat je nodig hebt. Er kwamen steeds mensen op onze weg en samen met onze kerk (de Ark) vangen we hen op en doen we Bijbelstudie met hen. Ik heb contact met drie Arabische voorgangers: Samer Younan van Evangelie & Moslims, pastor Noël uit Groningen en pastor Hani uit Zwolle. Zij komen in contact met mensen in onze regio die belangstelling hebben voor het evangelie of die naar het AZC hier in Assen worden verplaatst. Wij bidden elke dag: ‘God, stuur mensen naar ons met wie we het evangelie kunnen delen.’ Als een van de voorgangers dan belt, hebben we alles klaar staan: een zaal, koffie, eten en een Bijbelstudieprogramma. We zoeken de mensen dan meteen op en nodigen hen uit om Bijbelstudie met ons te doen in onze kerk of, als dat veiliger voor hen is, bij hen thuis. In de kerk gaan we bij de Bijbelstudies altijd eerst samen met ze eten.’

Welke Bijbelstudie methode gebruiken jullie?

Iman: ‘We gebruiken de 12 lessen over de basisprincipes van het christelijke geloof van het YouTube-kanaal van Samer Younan. Daar zit een mooie lijn in van Adam in het Oude Testament naar Christus. Al die video’s zijn Arabisch gesproken en Nederlands ondertiteld. Zodoende weet Rob ook wat er gezegd wordt. Dat is belangrijk want Rob spreekt geen Arabisch. Hij moet er wel bij zijn en het gesprek leiden, want moslimmannen vinden het ongepast om iets te leren van een vrouw. Als ze tijdens de video vragen hebben, stoppen we soms, of we beantwoorden de vragen aan het einde. Dat doen we samen. Rob leidt het en ik vertaal het.’

Rob: ‘We doen de Bijbelstudies niet om de twee weken zoals in veel kerken de gewoonte is, maar iedere week. Dat werkt beter. Het COA verplaatst asielzoekers voortdurend. Ze willen kennelijk niet dat mensen settelen en daarom moeten ze om de paar maanden verhuizen. Hier op het terrein van de TT worden asielzoekers opgevangen, maar ieder jaar moeten die allemaal weg omdat dan het motorcross-evenement plaatsvindt. Daarom hebben we iedere week Bijbelstudie en soms behandelen we zelfs twee lessen per keer. Zo geven we hen zoveel mogelijk mee voordat ze weer weg moeten. Als ze moeten vertrekken, zoeken we in de buurt van hun nieuwe AZC christenen die met hen verder willen gaan. Ik vertel hen dan tot welke video we met die asielzoeker gekomen zijn. Dan kunnen ze precies daar verder gaan. Dat is het mooie van dit systeem met de video’s. Zo voorkom je dat mensen steeds dezelfde dingen horen en nooit verder komen.’

Op zondag naar de kerk

Iman: ‘De ene zondag nemen we onze contacten mee naar de Arabische kerk van pastor Noël in Groningen. Soms willen er wel acht mensen mee, maar helaas passen er maar drie mensen in onze auto. De andere zondag nemen we ze mee naar onze eigen gemeente De Ark. Iemand in een kamertje typt heel snel mee met de preek. Via de vertaalapp Kefas wordt dat dan overgezet in de talen van de asielzoekers. Dat levert natuurlijk geen 100% goede vertaling op. Ik bid altijd dat God ons helpt. De vertaling klopt ongeveer 80% denk ik. Arabische kerken zijn ook niet 100% perfect. Daar heb je soms mensen die vanuit hun traditie komen en meer met de kerk en Maria bezig zijn dan met Jezus. Ik begrijp hen, zo was ik vroeger ook, ik kende God toen niet persoonlijk, maar nu praat ik met hen over Jezus.’

Tot midden in de nacht op pad

Rob: ‘Onze regel is: Als God ons roept, gaan wij direct op pad. Vaak is er ook praktische hulp nodig. Ik ben al heel wat keren met mensen naar de spoedeisende hulp gereden. Ik denk dat ik goed naast mensen kan staan in hun problemen omdat ik al op mijn zestiende actief was als vrijwilliger voor gehandicapten in Het Dorp in Arnhem. Dan leer je om geen mensen aan te staren, maar hen gewoon te helpen waar ze dat nodig hebben.’ Rob laat een filmpje zien van een Syrische jongen die een arm en een been kwijt was geraakt, maar toch aan het zwemmen is. Rob ontdekte hoe sportief hij was. ‘Ik liet een filmpje zien van de paralympische spelen en vroeg hem: wil jij dat ook? Dat wilde hij heel graag. Toen heb ik hem in contact gebracht met het comité van de paralympische spelen.’ Iman vult aan: ‘Rob is heel actief. Hij rijdt soms tot midden in de nacht in de wijde omtrek om asielzoekers en statushouders te helpen. Rob heeft veel geduld en doorzettingsvermogen. Ik kan dat niet, Rob wel, dat is mooi.’ Rob: ‘We hielpen een Syrische familie met een dochter die gedeeltelijk verlamd is. Je wilt niet geloven hoeveel documenten er moesten worden ingevuld om de juiste zorg en vergoedingen te krijgen. Ik ben nu gepensioneerd, maar vroeger werkte ik als salesmanager in de ICT. Die ervaring komt nu goed uit. Ik weet hoe ik de verantwoordelijke mensen te pakken krijg als ik een instantie bel. Ik ben heel daadkrachtig en blijf bellen tot het voor elkaar is.’

Opvang thuis

Iman en Rob hebben in de afgelopen jaren heel wat mensen een tijdje opgevangen. Ze laten me zien hoe Rob de huurwoning zo heeft verbouwd dat er een heel gezin op zolder kan verblijven. Wat voor mensen hebben ze zo al onderdak verleend? Rob: ‘Aan het begin van de corona-pandemie kregen we een Syrisch meisje in huis. Ze had een conflict met haar vader omdat ze spijbelde van school. Ook wilde haar vader niet dat zij als vrouw de muziekwereld in ging. Maar ja, zij had net als haar vader een gave voor muziek. Dat zat in de genen. Toen hebben we haar een tijdje bij ons opgevangen en een orgel voor haar in huis gehaald. Het zou eerst een weekje zijn, maar het werd een jaar. Ik denk ook aan Bilal die hier vier maanden woonde. Een nederige en dienstbare man, die ondanks zijn hoge opleiding bereid was om als vuilnisman onze samenleving te dienen. Maar de jarenlange procedure gaf hem veel stress. Soms vangen we iemand op die tot geloof is gekomen, maar op het AZC een kamer moet delen met moslims die dat moeilijk kunnen accepteren. Dan is het heel zwaar als je iedere dag wordt gepest.’

Iman: ‘Rob is een echte Nederlander en heel direct, daarom gaan er ook wel eens mensen eerder weg bij ons.’ ‘Dat is zo’, beaamt Rob. ‘We hadden een man opgevangen om hem rust te bieden en Bijbelstudie met hem te doen. Maar na drie maanden werd duidelijk dat hij helemaal geen belangstelling had voor Bijbelstudie en alleen maar het AZC uit wilde zijn. Daar is ons huis niet voor. Toen heb ik hem daarmee geconfronteerd en hem voor de keuze gesteld. Toen ging hij terug naar het AZC. Wij willen Bijbelstudie doen met de mensen die we hier opvangen. Hier in de rust kan dat heel mooi. Ik heb deze ruimte niet aan het COA aangeboden. Als je dat wel doet kun je geld krijgen, maar ik wil vrij zijn in wie we opvangen, het gaat ons niet om geld.’

Eigen verantwoordelijkheid

Iman staat achter haar man in de doelstelling om met iedereen over Jezus te spreken: ‘Ons huis is Gods huis. Ik geef liefde en vertel over Jezus. Jezus werkt zelf met hen en zo komen mensen tot geloof. Maar niet bij iedereen is het echt. Soms doen ze alleen maar Bijbelstudie om te kunnen zeggen dat ze christelijk zijn. Een poosje nadat ze gedoopt zijn, komen ze dan niet meer. Ze hebben altijd een smoesje waarom ze niet kunnen, maar je weet dan dat het geloof niet uit hun hart komt. Dat kan gebeuren. Wij doen onze taak, maar daarna is het hun verantwoordelijkheid.’

Ook over de verantwoordelijkheid van Nederlandse christenen wil Iman wat kwijt: ‘Het is jammer dat veel Nederlandse christenen afstand houden van asielzoekers. Het lijkt alsof ze bang zijn voor moslims. Bij evangelisatiewerk geven ze hen wel een flyer, maar ze maken niet echt contact met hen. Ze houden afstand. Gelukkig ben ik nu getrouwd met Rob, maar daarvóór voelde ik me vaak alleen. Het is veel beter om samen op pad te gaan. Met een Nederlander erbij weet je soms ook beter hoe je kunt overleggen met het COA als je een flyer wilt ophangen in het AZC. Het is belangrijk om samen te werken. Wie met ons mee wil werken, is welkom!’

Op het youtube-kanaal van Samer Younan staat een serie van 11 video’s over de basisprincipes van het christelijke geloof:

Dit artikel verscheen in ons kwartaalblad Orientatie (nummer 157, december 2024)

Lees meer artikelen uit Oriëntatie online en/of meld u aan om het blad 4x per jaar gratis thuis te ontvangen.