Spring naar content

‘Holiness not safety is the end of our calling’

Publicatiedatum: 5 december 2018

Bovenstaande uitspraak heeft Lilias Trotter ons nagelaten in haar dagboek: Het doel van onze roeping is niet veiligheid, maar heiligheid. Lilias liet ruim honderd jaar geleden een veelbelovende carrière als kunstschilder in Londen aan zich voorbij gaan, om 40 jaar lang als alleenstaande Engelse vrouw zending te bedrijven in Algerije. Een roeping niet zonder gevaar en naar het aanvankelijk leek zonder veel vrucht.

De uitspraak trof me toen ik nadacht over het geweld waaronder christenen in de wereld van de islam soms moeten leiden. De zaak van Asia Bibi uit Pakistan kreeg de afgelopen maanden veel aandacht. Daarnaast kwam in de Amsterdamse gemeenteraad de vraag aan de orde of de overheid in actie moet komen vanwege het feit dat bekeerlingen die de islam verlaten, te maken krijgen met agressie vanuit de moslimgemeenschap. In beide gevallen is het goed dat er de laatste jaren meer aandacht komt voor dit schrijnende onrecht.

Het is wel belangrijk dat we bij onze inzet voor meer vrijheid voor bekeerlingen, het belang van hun geestelijke groei en een goed getuigenis in het oog houden. De reactie van moslimfamilie en -vrienden op een bekering is van geval tot geval heel verschillend en ook voor de bekeerlingen zelf moeilijk te voorspellen. Het is goed om te bedenken dat familieleden soms agressie uiten vanwege de druk van de moslimgemeenschap om hen heen. Ze proberen dan te laten zien dat ze voldoende gedaan hebben om te voorkomen dat hun zoon/dochter de islam verliet. Het kan heel goed zijn dat ze intussen zelf ook nieuwsgierig zijn naar het nieuwe geloof. Er waren ouders die hun dochter geslagen hadden en de kerk vernield toen hun dochter tot geloof kwam, maar met wie ik een aantal jaren later bij ons op kantoor kon bidden. De dochter en de kerk hadden beheerst gereageerd en waren op respectvolle manier het contact blijven zoeken. Dat bleek in deze situatie een goede keuze.

In de afgelopen maanden kwam het thema ‘Jezus-moslims’ weer eens ter sprake. Nu wordt deze term intussen voor een heel breed spectrum aan bekeerlingen gebruikt. De meeste gelovigen van moslimachtergrond noemen zich, vooral in het begin, tegenover hun moslimfamilie en – vrienden ‘volgelingen van Jezus’. Dat biedt iets meer kansen om inhoudelijk uit te kunnen leggen waar het in hun geloof om gaat, vóórdat er een breuk komt en alles wat daarbij kan horen. Meestal concludeert de omgeving gaandeweg evengoed dat ze de islam hebben verlaten en christen zijn geworden.

Niet altijd wordt het lijden minder als bekeerlingen het proberen te voorkomen. Juist in het onberekende enthousiasme van de eerste liefde, proeven de familie en vrienden soms echtheid. Een echte omkeer, die naast boosheid ook respect en nieuwsgierigheid oproepen. Wanneer we mensen begeleiden, is het belangrijk dat wij niet voor hen in te vullen wanneer en hoe ze aan hun moslimfamilie en –vrienden moeten vertellen dat ze tot geloof in Jezus gekomen zijn. In plaats daarvan kunnen we met hen lezen wat het Nieuwe Testament erover zegt en hen bemoedigen om biddend en vertrouwend op God stappen te zetten. De uitspraak van Lilias Trotter is daarbij een mooie leidraad: ‘Holiness not safety is the end of our calling’. Veiligheid mag aandacht krijgen, maar is niet het enige en hoogste doel. Het volgen van Jezus betekent toewijding aan Hem. Dat betekent aandacht voor de vraag hoe we zijn Naam grootmaken in deze situatie. Ik heb al regelmatig mogen meemaken dat God verrassende openingen gaf voor een getuigenis in een moslimgemeenschap.

Cees Rentier,

directeur Evangelie & Moslims

> dit artikel verscheen ook in ons kwartaalblad Oriëntatie nr 133 (december 2018)

'Holiness not safety is the end of our calling'
Scroll naar boven