Een kentering in de politiek?

Etnisch profileren is in Den Haag een grote zonde geworden. Met de toeslagenaffaire is talloze gezinnen groot leed berokkend. Ik vermoed echter dat de boosheid hierover ook een teken is van een verandering in de houding naar migranten, die bij de komende verkiezingen een rol kan spelen.

Na de aanslagen op de Twin Towers en het optreden van IS in Syrië en Irak was de multiculturele droom uiteen gespat. Ik merkte het zelfs bij de kapper en op andere plaatsen waar ik aan seculiere mensen moest uitleggen wat voor werk ik deed. ‘Misschien niet verkeerd wanneer moslims christen worden’, was de afgelopen jaren de voorzichtig positieve conclusie, ‘dan wordt het hier in ieder geval wat veiliger en krijgen ze wat meer begrip voor onze verworven vrijheden’. Heel anders dan de jaren ervoor toen ik meestal de kritische vraag kreeg of het nu nodig was dat ik moslims lastig viel. Subsidies aan moskeeverenigingen werden de afgelopen 20 jaar in veel gemeenten afgebouwd en er volgden jaren waarin de moslimgemeenschap steeds kritischer werd gevolgd, tot het onderzoek naar de financiering van moskeeën ruim een jaar geleden.

De Turkse president Erdogan zoekt steeds meer de confrontatie met Europa en wat dat in ons land oproept is moeilijk te voorspellen. Als mijn politieke gevoel me niet bedriegt, tekent zich echter langzaam een kentering af en keren, net als in Amerika, ook in ons land meer mensen zich af van rechts-nationalistische bewegingen en politici. Er is bij hen een gevoel dat het politieke klimaat van de afgelopen jaren de saamhorigheid in de samenleving heeft ondermijnd en dat er een correctie nodig is. Er komt weer meer aandacht voor kwetsbare groepen in de samenleving en voor mensen met een andere etnische achtergrond.

Christenen kunnen deze ontwikkeling positief begroeten in zoverre het gaat om de zorg voor kwetsbaren in de samenleving en de waardigheid van mensen met een andere etnische achtergrond. Als het goed is zijn kerken gemeenschappen die opvallen vanwege hun zorg voor kwetsbaren en hun geloof dat ieder mens kostbaar is in Gods oog. Ooit werd Mohammed als wees aangesproken door de Bijbelse boodschap dat er een God is die oordeelt over onze zorg voor de zwakken, voor weduwen en wezen. Helaas ging hij zijn eigen weg en ontstond er een nieuwe religie in plaats van dat hij toetrad tot de christelijke gemeenschap. Ik ontmoette jaren geleden een Surinamer die van christen moslim was geworden omdat hij het gevoel had dat de moskeegemeenschap hem als migrant meer aanvaardde dan de kerk. Waarschijnlijk zullen veel kerken zich op dit punt moeten afvragen welke boodschap zij hebben voor de samenleving. Sion moest een licht worden dat alle volken aantrok (Jesaja 60:3vv). Zijn onze kerken dat ook?

Een verandering in het politieke klimaat kan ook betekenen dat er minder begrip komt voor kritiek van christenen op zorgelijke ontwikkelingen in de moslimgemeenschap wereldwijd of dichtbij. Steeds nadrukkelijker zal gelden dat wanneer wij beperkingen willen voor moslims, die vooral aan christenen zullen worden opgelegd. We zullen dus wijs moeten zijn hoe we naar buiten treden. Gelukkig raken steeds meer christenen van moslimachtergrond betrokken bij de christelijke politiek. Zij kunnen laten zien dat het christelijke geloof geen achterhaalde Europese traditie is die tegen buitenlanders is, maar dat het Lichaam van Christus een gemeenschap is die culturen overstijgt.

Cees Rentier
directeur