Bidden met moslims op Goede Vrijdag?
De Raad van Marokkaanse Moskeeën Nederland heeft joden en christenen opgeroepen om samen deze goede vrijdag uit te roepen tot de gezamenlijke dag van het gebed.
Aanleiding was de aanslag vorige week in Istanbul, maar de oproep was meteen breder bedoeld. Helaas heeft de aanslag in Brussel vlak erna al het andere weer even in de schaduw gesteld. Voorgesteld werd om ‘te bidden voor de vele gevallen slachtoffers en te bidden voor meer vrede in de wereld.’ Bidden voor gewonden en nabestaanden en voor meer vrede zal in vrijwel alle kerken iedere zondag gebeuren na ernstige aanslagen. Het is weinig gevoelig van de RMMN om kerken te vragen om op Goede Vrijdag mee te doen aan een gebedsdag. De kerken hebben dan immers al een heel specifieke focus. Die dag in het jaar staan we erbij stil dat Jezus stierf voor onze zonde aan het kruis van Golgotha. Het is erg verdrietig dat in de moskee regelmatig klinkt dat Jezus niet gekruisigd is, dat maakt de dag nog minder gepast voor zo’n gezamenlijk initiatief.
Een gezamenlijke oproep voor vrede als reactie op aanslagen lijkt mooi, maar roept ook andere vragen op. De aanslagen in Turkije hebben ook te maken met het zeer omstreden politieke beleid van Erdogan. Nu een gebedsdag naar aanleiding van deze aanslag, roept de vraag op hoe we aankijken tegen al het geweld in Turkije dat er aan vooraf ging. Wat dat betreft vond ik het dringende pleidooi van de kerkleiders in Diyarbakir aan de overheid voor een andere koers, een passender reactie. Ook naar aanleiding van het geweld in Brussel is het niet in alle opzichten verstandig om gezamenlijke acties te houden als joden, christenen en moslims. De aanslagen zijn immers niet het gevolg van botsende religies, die mythe moeten we niet in stand houden. Als de daders zich beroepen op de islam, is dat een uitdaging voor de moslimgemeenschap om dat te weerspreken en het zou vreemd zijn dat de preken en gebeden in de moskeeën daaraan voorbij zouden gaan. De joodse en de christelijke gemeenschap hebben echter een heel andere verhouding tot deze aanslagen, dat kun je niet één op één met elkaar verbinden.
Jezus heeft ons geleerd om wanneer we bidden niet alleen als buitenstaander voor anderen te bidden en tegen geweld van anderen. Bij het bidden gaat het om een ontmoeting met God waarin we ook onze eigen verantwoordelijkheid onder ogen zien en om vergeving vragen. Bij al het geweld in deze wereld zijn wij immers geen brave onschuldige buitenstaanders. Uitzicht op vrede begint pas als we bij de voet van het kruis van Jezus komen staan en zeggen: ‘Vergeef ons schulden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren’. Het is ons gebed dat ook moslims die op het spoor van IS zitten die vrede van Jezus vinden. Jezus’ bloed was er ook vanwege hun zonden. We bidden dat dat besef hen tot omkeer zal brengen. Zo alleen wordt de cirkel van haat en vergelding doorbroken.
Cees Rentier
